بی‌بی‌سی از جان روشنفکران ایرانی چه می‌خواهد؟

رادیکالیزه فعالان سیاسی در ایران ، همواره مورد تشویق بی‌بی‌سی فارسی بوده است و سیاست‌های خبری این شبکه نیز برای سوق دادن نیروهای سیاسی به آن طراحی می‌شود.این در حالی است که روشنفکران ایرانی(من‌جمله مصطفی ملکیان) با این دیدگاه مخالف‌اند و ازاین‌رو مورد طعنه و کنایه بی‌بی‌سی فارسی قرار می‌گیرند.

جنگ سوریه یکی از مظاهر دخالت‌های دول غربی در منطقه به حمایت از اسرائیل است. این جنگ که تابه‌حال صدها هزار کشته داشته است همچنان نیز ادامه دارد.
رسانه‌های غربی (من‌جمله بی‌بی‌سی فارسی) در تلاش برای تقویت سیاست‌های دولت‌های خود بودند و تروریست‌های تکفیری را فعالان مدنی می‌خواندند.
بی‌بی‌سی فارسی که هنوز هم نیروهای داعش را "تروریست" خطاب نمی‌کند و آن‌ها را "پیکارجو" می‌نامد، اکنون از مخاطب فارسی‌زبان خود توقعاتی دیگر دارد.
در یادداشت منتشرشده سایت بی‌بی‌سی فارسی، تحت عنوان "عکس یادگاری با ویرانه‌های سوریه، وجدان اخلاقی و اقتدار جهانی" که به قلم "امیر یحیی آیت‌اللهی" نگاشته شده آمده است:
"با چاپ تصویر بدن بی‌جان کودک کُرد سوری در رسانه‌ها، موجی از همدلی و تأثر و اندوه برجهان حاکم شد...اما درنهایت آنچه سرنوشت پناه‌جویان سوری را رقم زد ناهماهنگی در اتحادیه اروپا و آوار کردن پیامدهای بحران سوریه بر دوش چند عضو و شانه خالی کردن باقی کشورها بود. مرزهای بسیاری همچنان بسته ماند و چند کشور پذیرا هم با بروز پاره‌ای تنش‌های اجتماعی بیش‌ازپیش برای اعمال سیاست‌های انقباضی از سوی احزاب مخالف تحت‌فشار قرار گرفتند."
اما نویسنده به‌جای اینکه از کشورهایی که از پذیرش مهاجران سرباز زدند(مثل خود دولت انگلیس) انتقاد کند، با کنایه زبان به ملامت "مصطفی ملکیان" می‌گشاید:
"تقصیر کسانی که چهره خود را فاتحانه در برابر درد و رنج سوری‌ها قاب می‌گیرند به‌مراتب کم‌تر از روشنفکران اخلاق‌گراست که شعار تقریر حقیقت و تقلیل مرارت سر می‌دهند اما به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی سرزمینی به نام سوریه وجود ندارد"
گفتنی است تخریب مصطفی ملکیان از سوی بی‌بی‌سی فارسی مسبوق به سابقه بوده و گاه‌وبیگاه تکرار می‌شود.
فی‌المثل مصطفی ملکیان در کتاب «تقدیر ما تدبیر ما» به موضوع اصلاح‌گری و مبانی نظری اصلاح‌طلبی نظر دارد. او در ابتدا با تعریفی از اصلاح‌طلبی (اصلاح‌طلبی، هواداری از تغییر اجتماعی با استفاده از روش دموکراتیک، مسالمت‌آمیز و تدریجی است) می‌افزاید که" 1.روش تغییر اجتماعی باید دموکراتیک یا مردم‌سالارانه باشد، 2.این تغییر اجتماعی باید مسالمت‌آمیز و بدون خشونت انجام گیرد، 3.تدریجی باشد نه دفعی و آنی." وی مخالفان اصلاحات و اصلاح‌طلبی را به دودسته تقسیم کرده (1.مخالفان تغییر 2.موافقان تغییر) و با این تقسیم‌بندی کسانی که خواستار حفظ وضع موجود هستند و کسانی که خواستار فسخِ تغییراتِ به‌دست‌آمده هستند (گذشته‌گرایان) را در دسته اول و کسانی که خواهان تغییر غیر دموکراتیک (از بالا)، غیر مسالمت‌آمیز (خشونت‌گرا) و غیر تدریجی (دفعی و آنی) هستند را نیز در شمار مخالفان اصلاح‌طلبی و در دسته دوم قرار می‌دهد.
اما بی‌بی‌سی این نگاه این‌گونه تقریر می‌کند:
"خود اصلاح‌طلبی نیز خوانشی منحصربه‌فرد یافت: سیاستی «متجدد» با چشم‌اندازی درون حکومتی و بنیانی دینی که در تقابل با براندازی و انقلابی­گری است ... تجربه‌ای که تصور می‌کرد فرم و محتوای مدرنیته را باید از یکدیگر جدا کرد."
و سپس آن را مغالطه می‌نامد :
"اما این شکل ویژه‌ «مدرن شدن» مبتنی بر مغالطه‌ای بنیادین است."
و آن را رد می‌کند:
" جدا کردن فرم از محتوا، یعنی قایل‌شدن اصالت ذاتی (جهان‌شمول) برای محتوای مدرنیته و عرضی دانستن فرم مترتب بر آن، نه‌تنها تمام نقدهای استعماری و پسااستعماری وارد بر مدرنیته و فرآیندهای مدرنیزاسیون را نادیده می‌گیرد، بلکه همچنین با نادیده گرفتن سرکوب آزادی‌های لیبرالی حداقلی در ایران سعی دریافتن راهی برای سازش‌کاری بااقتدار موجود دارد"
به نظر میاید این اختلاف‌نظر بین روشنفکران داخل ایران و روشنفکران ایرانی که در خدمت بی‌بی‌سی هستند، به علت مستقل بودن روشنفکران داخلی باشد. مشاهده نظرات

هم رسانی

چگونه می‌توانید این مطلب را به دیگران برسانید؟