نگاهی به برخی از ابعاد ویرانگر جنگ در سوریه

آغاز بحران در سوریه اگرچه از اعتراضی ساده در شهر ادلب در سال 2011 آغاز شد، اما خیلی زود با دخالت-های پیدا و پنهان ایالات‌متحده آمریکا، انگلستان، فرانسه، اسرائیل، عربستان سعودی، قطر، امارات عربی متحده، اسرائیل و ترکیه ابعاد بسیار دردآوری به خود گرفت.

. ورود هزاران تروریست به خاک سوریه از مرزهای ترکیه، عربستان سعودی، عراق و اردن، عملاً سوریه را از سال 2012 به عرصه¬ی کشمکش¬ قدرت‌های بزرگ و منطقه‌ای سوق داد. شوربختانه دراین‌بین، محور عربی، غربی، ترکی و عبری با حمایت‌های سیاسی، نظامی، اطلاعاتی و رسانه¬ای خود از معارضان حکومت بشار اسد به‌عنوان صحنه‌گردان اصلی تراژدی انسانی در سوریه به ایفای نقش پرداختند.
بر اساس مطالعات بنیاد World Vision جنگ سوریه تاکنون 275 میلیارد دلار معادل 150 برابر بودجه بهداشتی سوریه خسارت بر جای گذاشته است. طبق همین برآورد، اگر این جنگ تا سال 2020 ادامه پیدا کند، ارزش خسارت‌های وارده به 1.3 تریلیون دلار بالغ خواهد شد. یونسکو اعلام کرد که در سال 2014، 52 درصد از منازل مسکونی حلب و 50 درصد از منازل حمص به‌کلی نابودشده‌اند. این ارقام باید تا امروز به‌طور چشمگیری افزایش‌یافته باشند.
از آغاز جنگ بیش از 250 هزار نفر جان خود را ازدست‌داده‌اند و یک‌میلیون نفر مجروح شده و مجموعاً بیش از 11 میلیون نفر در داخل و خارج از سوریه آواره شده‌اند. به همین ترتیب در برشمردن جزئی از هزینه‌های فاجعه‌بار جنگ، 13.5 میلیون نفر شامل 6 میلیون کودک نیازمند کمک‌های انسان دوستانه، 11.5 میلیون نفر به کمک‌های بهداشتی، 12.1 میلیون نفر به آب، 5 میلیون کودک به کمک‌های آموزشی، 3 میلیون نفر به امنیت غذایی و 11.5 میلیون نفر به پناهگاه محتاج هستند. خرابی‌های جنگ سوریه شامل زیرساخت‌های ضروری مانند پالایشگاه‌های نفت، جاده‌ها و بیمارستان‌ها نیز هست که به گفته سازمان بهداشت جهانی 50 درصد از آن‌ها به‌کلی نابودشده‌اند. پیش از شروع جنگ، کشاورزی مهم‌ترین منبع درآمد ملی سوریه بود و اکنون در شرایطی که 60 درصد از زمین‌های کشاورزی سوریه در نواحی شمالی شامل حلب، رقه و حسکه قرار دارند متأثر از جنگ باروری خود را ازدست‌داده‌اند و احیای این زمین‌ها، به دهه‌ها زمان نیاز خواهد داشت. به این ویرانی‌ها، باید نابودی کامل چهار منطقه صنعتی سوریه در نزدیکی دمشق، حلب، حما و دیرالزور را اضافه کنیم. بسیاری از صنایع سوریه به‌استثنای موارد اندکی که توانسته‌اند به کشورهای مجاور منتقل شوند، ازمیان‌رفته‌اند. به دنبال ترویج خشونت، کمبود الکتریسیته و مواد خام در اغلب صنایع پایه‌ای سوریه جدی بوده و مطابق با ارزیابی‌های معتبر، مجموعاً تنها کمتر از 20 درصد از صنایع این کشور در مقایسه با قبل از شروع جنگ، باقی‌مانده‌اند.
آلودگی منابع آبی و آلودگی هوا ناشی از بمباران تأسیسات صنعتی که سموم کشنده را برای ایجاد باران‌های اسیدی آزادکرده، جان هزاران نفر را در میان‌مدت تهدید می‌کند. متأسفانه این تبعات ویرانگر به مرزهای سوریه محدود نیست. بر اساس گزارش بانک جهانی، 630 هزار پناه‌جوی سوری در اردن زندگی می‌کنند که مستلزم سالانه 2.5 میلیارد دلار هزینه برای دولت اردن است؛ معادل 6 درصد از تولید ناخالص داخلی و یک‌چهارم هزینه‌های دولتی. وضعیت مشابهی برای دولت ترکیه با پذیرایی از 2.5 میلیون پناه‌جو وجود دارد. این موارد علاوه بر ناامنی¬هایی است که این جنگ به علت انتخاب¬های غلط ترکیه در ابعاد امنیتی برای این کشور به ارمغان آورده است. سایر کشورهای منطقه نیز نوعاً گرفتار پیامدهای مشابه هستند. تولید ناخالص داخلی لبنان بعد از آغاز جنگ سوریه به میزان 23 درصد کاهش پیداکرده است. مشاهده نظرات

هم رسانی

چگونه می‌توانید این مطلب را به دیگران برسانید؟