شرایط احساسی بین مردم، و رویکرد بی‌بی‌سی فارسی+ویدئو

چندی نگذشت که در اولین ساعات یک روز سرد زمستانی، خبری تکان دهنده، مجددا قلب تمام مردم کشور را آزرده کرد و آن چیزی نبود جز "فاجعه پلاسکو". بیش از هر چیزی، این شهادت آتش نشانان از جان گذشته بود که مجددا مردم را در اندوهی بزرگ غرق در اشک و حسرت کرد. هنوز زخم های برجامانده از رحلت رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام التیام نیافته بود که ملت ایران دوباره سوگوار شد، و اکنون پس از چند هفته از این دو رویداد می توان مناسبات برخی از مدعیان را بهتر و واضح تر از قبل درک کرد؛ در هر دوی این حوادث تلخ اغلب رسانه ها و سیاستمداران جهان، پیام های تسلیتی برای مردم ایران و خانواده های این عزیزان از دست رفته فرستادند و خود را در غم مردم شریک دانستند؛ البته در این بین برخی رسانه ها با عدم پوشش اخبار، هر چند که برادری خود را ثابت نکردند اما حداقل شمشیر را هم از رو نبستند چون در این دو رویداد تلخ، مردم غمگین بودند و جایی برای عقده گشایی و تسویه حساب ها با نظام جمهوری اسلامی ایران نبود. تمام رسانه ها به غیر از یک رسانه! بی‌بی‌سی فارسی !!!! چه رویکردی داشت؟؟

یک نگاه به آرشیو برنامه های بی‌بی‌سی فارسی و مطالبی که کارکنان این شبکه در شبکه های اجتماعی منتشر کردند نشان می دهد که عمده اخبار ومطالب زبان گویای انگلیس بیشتر چیزی شبیه به سم پاشی بود تا پوشش خبری به عنوان مثال مردم در مراسم تشییع پیکر آیت الله رفسنجانی سنگ تمام گذاشتند؛ ولی آن طرف بی‌بی‌سی فارسی در صفحه اول خود تیتر زد :"هاشمی رفسنجانی از نگاه رهبر :ناآگاه یا خائن" همچنین زمانی که مردم در غم از دست دادن هموطنان خود در فاجعه پلاسکو اندوهگین بودند سیاوش اردلان در صفحه شخصی خود به دنبال مقصر گشت و ضمنا متنی با این مضمون نوشت که انگشت اتهام به سمت هر کسی نشانه روی درست است، هم مسئولین، و هم مردم به واسطه نفهمی.

حال سوال اینجاست که اگر این رسانه نمی خواهد صرفا اخبار را پوشش دهد، اگر نمی خواهد پیام تسلیت برای مردم ایران بفرستد ،چرا نمک به زخم مردم می پاشد؟؟چرا جو را متشنج می کند؟؟