آدرس غلط رسانه انگلیسی از معنای "اعتدال" روحانی

اما این پیش فرض از جهات گوناگونی مخدوش است؛
اولا گسست دولت و مردم با عملکرد دولت دهم رو به کاهش گذاشته بود، زیرا بسیاری از طرح های انجام شده در حوزه های اقتصادی، وجهه توده ای داشت. فی المثل به نحو بی سابقه ای به همه اقشار یارانه پرداخت میشد. بودجه های سرسام آوری صرف ساخت خانه های ارزان قیمت شده بود و رییس دولت دهم نیز روابط بسیار متواضعانه ای با توده های مردم داشت.
ثانیا اگرچه اقتصاد ایران آسیب دیده بود، اما تحریم ها هرگز نتوانسته بودند اقتصاد ایران را فلج کنند و جامعه را به هرج و مرج بکشانند. اساسا نظام تحریم ها رو به فروپاشی بود و استعمارگران غربی، به ناکارامدی تحریم ها پی برده بودند. 

ثالثا جناح های سیاسی همیشه استعداد ائتلاف کردن در هر شرایطی را دارا می باشند. تایید صلاحیتهای سال 92 نیز نشان داده بود که هر دو جناح عمده سیاسی در آن نماینده دارند.
بنابراین آنچه رسانه انگلیسی توصیف میکند، سودای او برای ایجاد برساختی رسانه ای از شرایط آن زمان است تا بتواند نتایج مطلوب خود را برای زمان حال استنتاج کند:
"حالا در شامگاه دوران اعتدال کنارگذاشتن ایده آلیسم و بررسی واقعی ستیزها و اختلافها، یعنی عناصر تأسیسگر یک نظم اجتماعی و رانه های حرکت و تغییر در آن ضروری به نظر میرسند. به ویژه آنکه سودای اعتدال لبه بُرنده نقد را تا آنجا کُند کرده که ابراهیم رئیسی، یکی از اعضای "کمیته مرگ" اعدام زندانیان سیاسی تابستان ۱۳۶۷ با ژستی فراجناحی خواهان رسیدن به ریاست جمهوری و قرارگرفتن بر آن نقطه اعتدال کاذب است"
که به وضوح مصداق دیگری از دو هدف استراتژیک رسانه انگلیسی است : غیر قابل حل جلوه دادن تضاد ها و تعارض ها و همچنین اختلاف افکندن و رادیکال کردن فضای سیاسی ایران، از مردم و حکومت گرفته تا جناح های سیاسی.