سیاهنمایی بی‌بی‌سی از وضعیت خانواده های افغان

در ادامه ی گزارش نیز با عباراتی شبیه به عبارت فوق رو به رو می شویم و این ادبیات بی‌بی‌سی عموما در توصیف وضعیت اجتماعی و فرهنگی افغانستان ادبیات تازه ای نیست.
بی‌بی‌سی با این شگرد که به مناطق محروم افغانستان برود و از آن عکس و فیلم و گزارش تهیه کند و با ادبیاتی سخیف و ترحم بر انگیز حال و روزگار مردمان آن دیار را برای مخاطب ناآشنای خود توصیف کند، سعی دارد این حال بد را به عموم جامعه ی افغانستان تعمیم دهد، و این حال بد را به روح روان خود افغان ها تزریق کند چه بسا که در مورد ایران و پاکستان و دیگر کشورهای خاورمیانه همین کار را ادامه می دهد تا مردم این سرزمین ها را به حال نارضایتی و پوچی بکشاند.

بی‌بی‌سی وقتی مخاطب خود را به نقطه ی یاس برساند می داند که باید از خودش و فرهنگی که می خواهد به مخاطب منفعل خود القا کند حرف بزند و اینجاست که پای بازیگران هالیوودی و خوانندگان فاسد و سبک زندگی آنها وسط کشیده می شود. اینجاست که پای سلبریتی ها و الگوهای زندگی آنها و پای مدلینگ و شوی لباس و مد و تجملات زندگی و حتی آشپزی به سبک غیر اسلامی وسط کشیده می شود و مخاطب از خود بیگانه ای که از مملکتش خسته شده و تشنه ی دریافت ااطلاعات و الگوهای جدید است شروع می کند به ساز انگلیسی ها رقصیدن...

افغان های بیچاره ای که گهگاه از حال و روزشان خسته باشند با تبلیغات یک جانبه و مغرضانه ی بی‌بی‌سی، فراموش می کند که چه تمدن های بزرگی در جای جای سرزمینش خفته و خاک گرفته. درست مانند ایرانی هایی که گاه فراموش می کنند سبک زندگی و فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی بارها و بارها از نمایشهای مضحک غربی ها در غالب بی‌بی‌سی و من و تو و جم تی وی، جذاب تر است.