تکرار مقوله ای به نام نقض حقوق بشر

حالا بی‌بی‌سی فارسی که احتمالا می دانسته این بار سازمان ملل متحد بهانه ای برای محکوم کردن وضع حقوق بشر در ایران ندارد، خودش دست به کار شده؛ با شکایت از حکومت ایران؛ با این استدلال که ایران روی کارمندان این رسانه "فشار" می آورد. بیشتر کارمندان امروز بی‌بی‌سی فارسی که تا سال های اخیر در ایران زندگی می کردند، در ایران با اتهامات زیادی روبرو هستند از کلاهبرداری و پرونده های مالی گرفته تا جاسوسی و پرونده های امنیتی. 

بی‌بی‌سی فارسی چندی پیش گزارش کرد کارمندان این شبکه از نقل و انتقالات مالی در ایران محروم شده اند، آن هم به حکم قضایی. حالا همین بهانه ای شده برای شکایتی که بی‌بی‌سی از ایران در سازمان ملل مطرح کرده و پایه ای برای انتقاد گزارشگر ویژه ی حقوق بشر ایران در مورد آن چه "نقض حقوق بشر" خوانده می شود.

در بحبوحه ای که تهدید ترامپ به خروج از برجام بسیاری از کشورهای اروپایی را در صف حمایت از ایران قرار داده است اما این اقدام بی‌بی‌سی یک تفسیر بیشتر ندارد. کمک به دولت ترامپ و حامیان منطقه ای امریکا برای این که این بار از دریچه ای دیگر فشار بر ایران را بیشتر کنند. فشاری که شاید این بار تنها بهانه اش را بی‌بی‌سی فارسی مهیا کرده است.
از سوی دیگر کمسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد هم که همواره تلاش کرده حکومت ایران را تضعیف کند این فرصت را مغتنم دانسته و هم صدا با بی‌بی‌سی فارسی ایران را متهم می کند که بر روزنامه نگاران فشار می آورد. کارمندان بی‌بی‌سی فارسی اما می دانند حتی اگر در ایران محکوم هم شده باشند عمدتا به دلیل اقداماتی است که پیش از خروجشان از ایران انجام داده اند؛ اگر چه حضور آن ها در بی‌بی‌سی فارسی هم در آن بی تاثیر نبوده است.

این که در فضای همگرایی به نفع ایران، بی‌بی‌سی فارسی ساز ناکوک به صدا در می آورد هم می تواند ریشه در خصومت شخصی کارمندان مدیران این شبکه با اصل حکومت داشته باشد و هم تلاشی برای راضی کردن متحدان عرب خودشان در منطقه و البته تشدید فشار بر ایران. اما آن چه مسلم است این که جانبداری رسانه ای که خود را روزی بی طرف می خواند آن قدر علنی شده که حالا می توان بی‌بی‌سی را به عنوان یکی از مهره های فشار علیه ایران تلقی کرد. فشاری که احتمالا می خواهد هر طور شده حکومت و مردم ایران را به تسلیم وادار کند.