بی‌بی‌سی فارسی تلاش می‌کند تا نقش صنایع دفاعی در توسعه اقتصادی ایران را نادیده بگیرد.
چند سالی است که
تخریب نیروهای نظامی و بحث هزینه در امور دفاعی و تولید سلاح به کانون اتاق فکر
عملیات رسانه ای غرب گرایان ایرانی بدل شده است. در این بین، رسانه های فارسی زبان
ماهواره ای مانند بی‌بی‌سی
فارسی که در اختیار بهائیان غرب گرای مخالف حکومت ایران است به عنوان یکی از رسانه
های اصلی تخریب کننده ارگان های نظامی و فعالیت های دفاعی ایران برای این جماعت
محسوب میگردد.
در تبلیغات بی‌بی‌سی
فارسی، بارها صنایع دفاعی و تولید تسلیحات به عنوان ترمزی در برابر حل مشکلات
داخلی و عمران و آبادانی ایران معرفی میگردد. اتاق فکر بی بی سی بهویژه پس از
سال 2015 و برقراری توافق موسوم به برجام برای تخریب سیاست های منطقه ای ایران و
همچنین عدم توجه ایرانیانیان به عهدشکنی های آمریکا، انگلستان و غرب بر سر اجرای
توافق هسته ای، اعلان بارها اعلان کرده است که پول های آزاد شده ایران پس از برجام
صرف صنایع موشکی و بلندپروازی های ژئوپلیتیک منطقه ای این کشور در سوریه، عراق،
لبنان، یمن و فلسطین شده است. در این کارکرد رسانه ای صنایع دفاع و تولید سلاح به
عنوان موجوداتی کمثمر و تنها مصرف کننده پول به مخاطبان ایرانی معرفی می شوند.
به واقع باید
گفت که بر خلاف دروغ پردازی های بی‌بی‌سی فارسی،
یکی از بخش های مهمی که در بسیاری از کشورهای جهان در نقش مولد اقتصاد ظاهر شده
صنعت دفاعی است چراکه این بخش از صنعت، دارای پتانسیل های رشد بسیار بالایی بوده و
در کشورهای دارای اقتصاد پویا نیز از جمله موتورهای محرک اقتصاد بومی محسوب می
شود. البته این مسئله تنها مختص کشورهای صنعتی و بزرگ دنیا نیست بلکه کشورهای در
حال توسعه و حتی کوچک هم در سالهای اخیر موفق شده اند بخشی از این بازار را به دست
آورده و اقتصاد خود را با کمک توسعه صنایع دفاعی، به جلو ببرند.
لذا صنایع دفاعی
ایران علاوه بر بر طرف کردن نیازهای دفاعی کشور و در صورت برنامه ریزی مناسب می
تواند به عنوان یکی از مکانیزمهای مناسب درآمدزایی برای ایران در آینده محسوب
گردنند. جالب آنکه برخی کشورهای منطقه ما با توان و ظریفت هایی به مراتب کمتر از
صنایع دفاعی ایران، با تکیه بر صنایع نظامی و فعال سازی ظرفیت های شرکت های دولتی
و خصوصی موجود، برنامه های بلندپروازانه ای را برای درآمدزایی از فروش اسلحه به
عنوان یکی از تجارت های پرسود جهانی در دستور کار قرار دارند.
جمهوری ترکیه طی
دهه های اخیر برنامه های بسیار سنگین و طولانی مدتی را چه به صورت بومی چه به صورت
تولید مشترک در بخش دفاعی آغاز کرده و یکی از اولویت های اصلی این کشور، انتقال
دانش مورد نظر به همراه خط تولید به داخل کشور است تا سود اصلی این کار به جیب
خودش برود. در ترکیه هم بخش خصوصی و هم بخش دولتی در عرصه صنایع دفاعی فعال هستند
و طیف وسیعی از محصولات را به بازار داخلی و خارجی عرضه می کنند. ترکیه در دهه جاری میلادی جایگاه خود را به
عنوان یکی از صادرکنندگان بزرگ سلاح و خدمات دفاعی در جهان ثبت کرده و فقط در سال ۲۰۱۷ میلادی، صادرات دفاعی ترکیه در حدود ۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار بوده است.
پاکستان همسایه
ما در جنوب شرقی یکی از کشورهایی با نیروهای مسلح بزرگ در جهان بوده و صنایع دفاعی
عظیمی نیز برای پشتیبانی از ارتش خود ایجاد کرده که عمده صنایع دفاعی متعلق به بخش
دولتی است. پاکستان برای دو سال آینده میلادی برنامه بسیار
بلند پروازانه ای دارد و آن هم رسیدن به صادرات یک میلیارد دلاری اسلحه است که می
تواند اشتغال و درآمدزایی قابل توجهی برایش به همراه داشته باشد و کشورهای هدف در
این زمینه هم نیجریه، ترکیه، آذربایجان و مصر هستند.
امارات متحده
عربی کشوری کوچک است
که طی سالهای اخیر در چند بخش از جمله خودروهای تاکتیکی نظامی و سلاح های سبک، در
داخل کشور خود سرمایه گذاری زیادی انجام داده و محصولات با کیفیتی را نیز به بازار
ارائه کرده است. شرکت خودرو سازی NIMR چند سالی است که
در بحث تهیه نیازهای نیروهای مسلح امارت و بازار صادرات خصوصا در آسیای مرکزی موفق
عمل کرده و طیف گسترده ای از محصولات این شرکت از جمله خودروهای کوچک مخصوص عملیات
ویژه تا زره پوش های حفاظت شده است که در مدل های مختلفی عرضه شده است.
شرکت اسلحه سازی caracal یکی دیگر از تجربه های موفق
امارات در بازار سلاح محسوب می شود. این شرکت که با کمک آلمان تاسیس شده در سالهای
اخیر به غیر از راه اندازی خط تولید در امارات در ایالات متحده نیز کارخانه ای
تاسیس کرده و جزو برندهای پر فروش بازار غیر نظامی آمریکا است. در سال ۲۰۰۷ میلادی اولین محصولات این شرکت وارد
بازار شد.
امارات متحده
عربی در بخش کشتی سازی نیز با کمک فرانسه و در ابوظبی تاسیسات ساخت ناو جنگی را به
پا کرده و از ۶ فروند ناوچه
های کلاس Baynunah پنج فروند از
آنها در داخل خود امارات ساخته شده تا متخصصان داخلی این کشور و زیرساخت های آنها،
در اختیار تولید قرار داشته باشد.
اردن دیگر کشور
حاضر در منطقه محسوب می شود که در سالهای اخیر فعالیت های بسیار گسترده ای را در
بخش توسعه توان دفاعی به صورت داخلی انجام داده است. دفتر تحقیق و توسعه ملک عبدالله دوم بخش اصلی سیستم صنعت دفاعی این کشور است
و محصولات مختلفی را برای نیروهای مسلح اردن و بازار صادرات توسعه داده که انواع
بسته های ارتقاء برای خودروهای زرهی، راکت اندازها، برجک های مسلح، زره پوش های
حفاظت شده و مهمات و تسلیحات سبک از جمله محصولات این گروه است.
یکی از نمونه
های موفق، کار مشترک طرح تولید سامانه راکت انداز آر پی جی ۳۲ در اردن بوده که علاوه بر تامین نیاز نیروهای مسلح این
کشور به عراق و امارات متحده عربی نیز صادر شده است. اردنی ها در بخش ارائه ارتقاء
بسته های بسیار مناسبی را برای افزایش قدرت و حفاظت زره پوش ها نیز ارائه کرده اند
که از جمله مهم ترین این ارتقاء ها بسته فونیکس برای تانک ام ۶۰ است.
شاید کشورهای
فوق در مقایسه با ایران،
جایگاه قابل قبولی در تولید محصولات دفاعی و خودکفایی در این حوزه نداشته باشند و
همچنان، بخش زیادی از نیازها و تمایلات بلندپروازانه خود را از طریق واردات و باج
دادن به کشورهای دیگر تامین می کنند، اما نکته مهم آن است که برخلاف دروغ پردازی
های رسانه هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی،
آنها نیز فهمیده اند باید به سراغ ایجاد زیرساخت و بهره گیری از توان داخلی بروند
و اکنون حمایت از کالاهای تولید ملی، برای آنها نیز یک ارزش و اصل مهم محسوب می
شود.
با این اوصاف و
با توجه به پایان یافتن بسیاری از محدودیت های موجود در زمینه همکاری دفاعی با
کشورهای دیگر ظرف سالهای آینده، می توان از این مسیر نیز درآمدزایی و اشتغالزایی
قابل توجهی را ایجاد کرد و با بهره گرفتن از تجارب موفق کشورهای منطقه در زمینه
همکاری های مشترک در حوزه های صنعتی - نظامی، این بخش را نیز بیش از گذشته در خدمت
توسعه اقتصادی کشور قرار داد.
مشاهده نظرات