رفتار دوگانه و پر از تناقض بیبیسی درباره رویدادها و موضوعات مختلف موجود در انگلیس کاملا محسوس است.
روز شنبه ۱۹ می (۲۹ اردیبهشت ۹۷) مراسم
عروسی «شاهزاده هنری» (مشهور به «شاهزاده هری») دوک «ساسکس» و نوه ملکه الیزابت
دوم در قلعه تاریخی شهر وینزر برگزار شد. این مراسم به تخمین کارشناسان انگلیسی ۳۲ میلیون پوند (بیش از ۱۸۱/۵ میلیارد تومان) هزینه داشت. این ازدواج
و برخی از حاشیه های پر رنگ اش اما در بی بی سی فارسی به عنوان رسانه ای وابسته به
دربار انگلستان با سانسورهایی همراه بود که سعی می شود در ادامه مروری گذرا داشته
باشیم به یکی از آن موارد.
در بسیاری از
کشورهای مسیحی، سال نوی میلادی با فصل سرما همراه است و معضل بیخانمانی در این
«روزهای جادویی» بیش از پیش در این کشورها خودنمایی میکند. انگلیس نیز از سالها
پیش با مشکل بیخانمانی دست و پنجه نرم کرده است و اینگونه که از شواهد برمیآید،
ثروتمندان و سیاستمداران این کشور نیز بدترین راهها را برای برخورد با این معضل
انتخاب میکنند. در یکی از آخرین موارد این برخوردها، طی همان روزهای سرد ابتدای
سال، «سایمون دادلی» رئیس شورای شهر وینزر، به پلیس این شهر دستور داد تا پیش از
برگزاری مراسم ازدواج «شاهزاده هری» با هنرپیشه و دوستدختر آمریکاییاش «مگان
مارکل»، بیخانمانها را از سطح شهر وینزر جمع کند.
دستور دادلی به
پلیس وینزر با واکنشهای مختلفی مواجه شد. از جمله، برخی فعالان مدنی در انگلیس،
کمپینهایی را در اعتراض به این تصمیم راهاندازی کردند. یکی از این کمپینها در
فیسبوک تشکیل شد و «تظاهرات علیه بیخانمانی در امتداد مسیر عروسی سلطنتی» نام
داشت.
اگرچه این حاشیه
به عنوان بخشی از متن مشکلات جامعه انگلستان برای مخاطبان ایرانی این عروسی از سوی
بیبیسی فارسی و
گردانندگان بهایی اش مورد سانسور قرار می گیرد اما باید اذعان داشت که در ده سال
گذشته با اتخاذ سیاستهای ریاضت اقتصادی در انگلیس، آمار بیخانمانها به شکل
روزافزونی افزایش پیدا کرده است، به گونهای که اگر در خیابانهای انگلیس راه
بروید، همه جا این افزایش شمار بیخانمانها به چشمتان میآید. همه شهرهای انگلیس
طی این مدت شاهد رشد بیخانمانی بودهاند و به خصوص در کریسمس [به خاطر سرمای شدید
هوا]، تصاویر زیادی از این افراد در شبکههای اجتماعی پخش شد که همگی در کنار هم
تجمع کرده بودند. اگر از بالا به این صحنه نگاه کنید، به نظر میرسد زمین پر از
زباله است، اما در واقع، اینها افرادی هستند که با وسایل خود در یکجا جمع شدهاند
تا از سرما در امان بمانند. برداشت کنونی از قانون در این کشور موجب میشود
تا افراد بیخانمان بدون آنکه کمکی به آنها بشود، به حال خود رها شوند.
آمار نشان میدهد
که میانگین عمر افراد بیخانمان در انگلیس 45 سال است، یعنی 30 سال کمتر از عموم
مردم. این در شرایطی است که احتمال خودکشی در این افراد 9 برابر شهروندان دیگر،
مرگ بر اثر عفونت و بیماری، 2 برابر، و احتمال قربانی خشونت واقع شدن این افراد،
13 برابر مردم عادی در انگلیس است. اگرچه هیچ کدام از این آمار باعث نمیشود تا
کمک به افراد بیخانمان در دستور کار دولت قرار بگیرد، اما سازمانهای غیردولتی
تمام تلاش خود را در این زمینه میکنند.
تعداد زیادی از مستأجران در انگلیس همزمان با فرا رسیدن سال جدید، مجبورند
مقداری از هزینه خورد و خوراک خود را کنار بگذارند تا بتوانند افزایش کرایهخانهشان
را جبران کنند". فدراسیون ملی تأمین
مسکن" انگلیس آمار میدهد که 31 درصد از خانوادههای کرایهنشین و 41 درصد از
مستأجرین صاحب فرزند، برای پرداخت کرایهخانه خود با مشکل مواجه شدهاند.
تعداد شهروندان بیخانمان در انگلستان طی چند سال گذشته رو به افزایش بوده
است. بر اساس همهپرسی مؤسسه تحقیقاتی انگلیسی "یوگاو" از ۲۰۰۰ شهروند
انگلیسی، ۳۵ درصد شرکتکنندگان در همهپرسی گفتند توان پرداخت اجاره آپارتمان خود
را ندارند. این آمار نشان می دهد، 3 میلیون و ۹۰۰ هزار خانوار انگلیسی فاصله کمی
تا از دست دادن خانههایشان دارند. فشارهای اقتصادی و افزایش هزینههای زندگی در
این کشور از علل افزایش شمار فقرا و بیخانمانهای انگلیس برشمرده شده است.
با افزایش تعداد افراد بیخانمان، پدیدهای به نام "میخهای بیخانمان"
در لندن رواج پیدا کرده که روشی است برای دفع افراد بیخانمان از اطراف ساختمانهای
مجلل و فروشگاههای بزرگ. این مسئله پس از آن رسانهای شد که از این روش برای
جلوگیری از خوابیدن افراد بیخانمان جلوی در برخی خانهها استفاده شد و کار تا
جایی پیش رفت که حتی پای شهردار لندن هم به ماجرا باز شد.
این روش، شباهت
زیادی به روش دور کردن کبوترها دارند. میخهای آهنی مشابهی برای دور کردن پرندگانی
استفاده میشود که به عنوان پرندههای موذی تلقی میشوند. بنابراین نصب این میخها
به منظور جدید به معنای تلاشی واضح برای تنزل جایگاه بیخانمانها تا سطحی پایینتر
انسانیت است.
در 5 سال اخیر هزینههای زندگی در انگلیس به اندازهای بالا رفته است که بسیاری
ترجیح میدهند تا ادامه زندگی خود را در کشورهای دیگر اروپایی و یا حتی کشورهای
آمریکای لاتین ادامه دهند. نمیخواهند در کشوری زندگی کنند که در آن حتی مردم کمدرآمد
هم مجبور هستند نیمی از درآمد خود را در قالب مالیات به دولت برگردانند و یا میان خوردن غذای کافی در روز و پرداخت کرایه خانه، یکی
را انتخاب کنند.
مشاهده نظرات